چینی‌ها بیش از صد سال قبل از میلاد مسیح، خیار را پرورش دادند و به جهان معرفی کردند. سپس هندی‌ها ادامه این راه را گرفتند. هندی‌ها خیارهایی که تولید شده بود را به نام خود ثبت کردند و پرورش گسترده آن را آغاز کردند.
آن‌ها خیارها را در سرکه ذخیره کردند و به این روش خیارشور را ساختند. تاریخچه آن به هزاران سال قبل بازمی‌گردد. خیارشور از هند به سراسر جهان صادر شد و به سرعت محبوب شد.
تبدیل خیار به خیارشور
هندی‌ها خیار را به خیارشور تبدیل کردند تا بتوانند در فصل سرد سال هم از آن استفاده کنند. آن‌ها از سرکه به عنوان نگهدارنده طبیعی استفاده کردند. وقتی خیار و سرکه را با هم ترکیب کردند، طعمی جدید و خوشمزه به دست آوردند و خیارشور شکل گرفت.
بعدها، اروپایی‌ها تلاش کردند خیارشور را به نام خود ثبت کنند. تا آن زمان این محصول نام خاصی نداشت. هلندی‌ها کلمه «pickles» را روی آن گذاشتند که به معنای آب و نمک است و این محصول را در سراسر جهان صادر کردند. در آن زمان، خیارشور را در دربارها و مهمانی‌های سلطنتی سرو می‌کردند.
تاریخچه استفاده و نگهداری خیارشور
خیارشور به دلیل طعم خوشمزه‌اش، در رژیم غذایی بسیاری از مردم قرار گرفته است. تولید انبوه آن باعث شده تا به راحتی در دسترس باشد.
برای درست کردن خیارشور، نمک، سرکه، ادویه، سبزیجات و آب استفاده می‌کنند. نمک و سرکه رشد باکتری‌ها را متوقف می‌کنند و از فساد خیار جلوگیری می‌کنند.
ملوانان هنگام سفرهای دریایی طولانی، خیارشور را به عنوان غذایی که دیر فاسد می‌شود، مصرف می‌کردند.
توسعه فناوری نگهداری خیارشور
در گذشته، تبدیل خیار به خیارشور کار سخت و زمان‌بری بود. اما با پیشرفت علم و فناوری، این فرآیند آسان‌تر شد.
در قرن نوزدهم، جیمز یانگ موم پارافین را اختراع کرد که به عنوان پوشش محافظ روی ظروف شیشه‌ای استفاده می‌شد.
بعد از آن، جان میسون شیشه‌های سنگینی ساخت که می‌توانستند حرارت بالا را تحمل کنند و به میکروب‌زدایی کمک کردند.
اولین بار یهودیان در اوایل قرن بیستم خیارشور را به نیویورک آوردند و این محصول در آمریکا معرفی شد.
روز جهانی خیارشور
خیارشور به عنوان یکی از پرمصرف‌ترین محصولات شور در جهان شناخته شده است. در تقویم جهانی، روزی به نام روز جهانی خیارشور ثبت شده است که هر ساله در 14 نوامبر برگزار می‌شود.
مصرف خیارشور در آمریکا بیش از سایر کشورها است و این محصول در بسیاری از کشورها محبوبیت دارد.
