رب گوجه فرنگی از جمله محصولات پرمصرفی است که در اکثر آشپزخانه ها به عنوان پرکاربردترین چاشنی برای تهیه انواع غذا ها از آن استفاده می شود. در گذشته بیشتر افراد آن را به صورت دستی در منازل تهیه می کردند و برای مدت زمان یکسال از آن استفاده می کردند . اما امروزه به دلایلی که در زیر به آن اشاره می کنیم این کار به کارخانه های تولید مواد غذایی محول شده است. از جمله:
لازم به ذکر است، برای تهیه رب گوجه فرنگی مرغوب و با کیفیت که در نهایت عطر و طعم دلپذیر و رنگ زیبایی به غذاها دهد باید از مواد اولیه مرغوب استفاده نمایید. افرادی که در زمینه تولید رب گوجه فرنگی فعالیت می کنند چه به صورت صنعتی و چه خانگی باید به این نکته توجه داشته باشند که، هر چه مواد خام اولیه برای تولید رب گوجه فرنگی از کیفیت بالاتری برخوردار باشد مسلما محصول نهایی هم مرغوب و با کیفیت خواهد بود.
برای تهیه و تولید رب گوجه دو نوع گوجه وجود دارد محلی و گلخانه ای که هر کدام از آنها مزایا و معایبی هم دارند. گوجه های محلی رب کمتری می دهد ولی دیرتر خراب می شود و ماندگاری بیشتری دارد. در مقابل گوجه های گلخانه ای گران هستند اما رب بیشتری می دهند.
برای تولید این محصول به گوجه های سالم، رسیده، آبدار و گوشتی و نمک تصفیه شده احتیاج داریم. گوجه باید کاملا قرمز و رسیده باشد و بخشهایی از گوجه نباید زرد، سبز یا سفید باشد.زیرا بر کیفیت نهایی رب تاثیر سوء دارد. اکثر کارخانه ها از گوجه هایی که آبدار و گوشتی و قرمز هستند استفاده می کنند. میزان نمک موجود در آن هم باید بر اساس استاندار که 1 تا 2 درصد اعلام شده است استفاده شود و استفاده بیش از این مقدار، تقلب محسوب می شود. همچنین بعضی از کارخانه های نامعتبر برای ماندگاری و قوام محصول از مواد نگهدارنده ، کدو و پیاز و … استفاده می نمایند.
با افتخار بیان می کنیم، شرکت صنایع غذایی خزر عصاره وارنا تولید کننده بهترین رب گوجه فرنگی در کشور با برند چی چی لاس، محصولات را از گوجه های سالم بر طبق استانداردهای بین المللی و بدون مواد نگهدارنده و برای ماندگاری محصول با دو بار حرارت دهی در دمای پاستوریزه و غیر مستقیم تهیه و تولید می نماید. همچنین از مواد غیر مجاز استفاده ننموده و ضامن کیفیت محصولات خود می باشد.
مراحل تهیه رب گوجه صنعتی شامل:
پس از دریافت گوجه فرنگی ها از مزارع و ورود به کارخانه در جعبه های 25 کیلویی، وزن می شوند و در سکوی بارگیری قرار می گیرند که در این قسمت یک حوضچه سیمانی وجود دارد که ته آن مشبک بوده و آب با فشار وارد این حوضچه شده و گوجه هایی که در داخل این حوضچه قرار گرفته شستشو شده و با شیب ملایم وارد مرحله ی بعدی شده که با وجود دمیده شدن هوا به گوجه های معلق در آب توسط لوله ها و به غلیان در آمدن باعث شستشوی بهتر گوجه می شود.
سپس از زیر دوش آب رد شده و روی میز سورتینگ قرار می گیرند تا کارگران مربوطه گوجه های ناسالم و خراب و لهیده و چوب و مواد خارجی را جدا کنند و در مرحله شستشوی نهایی گوجه های یکدست شده شسته می شوند و وارد مخزن خرد کن که دارای تیغه هایی برای خرد کردن گوجه است وارد می شوند. سپس وارد صافی های دو یا سه مرحله ای می شوند که تفاوت در سایز سوراخهای صافی است. که پوست و هسته از آن جدا شده و آب گوجه وارد تانک فرموله شده و به میزان استاندارد به آن نمک اضافه می شود و آب گوجه توسط پمپ وارد دیگ تغلیظ می شود. در دیگ تغلیظ تحت خلا و به طور غیر مستقیم و با بخار حرارت دیده و آب خود را از دست می دهد.
در ادامه وارد مخزن ذخیره شده و آب گوجه در دمای غیر مستقیم با درجه حرارت 85 درجه سانتیگراد به غلظت 28 که رسید وارد قوطی های مربوطه شده و بسته بندی و درب بندی می شوند و وارد تونل بخار شده به طوری که حرارت مرکز قوطی به 90 درجه برسد و پاستوریزه گردد. زمان ماندن در تونل بستگی به نوع بسته بندی و اندازه آن دارد.
پس از تونل بخار از زیر دوش آب سرد رد شده و سپس از زیر پنکه هایی که هوای گرم می زند عبور داده می شوند تا عمل خشک شدن انجام شود سپس برای استریل از اتوکلاو یا تونل پخت گذر می کنند و اتیکت خورده بسته بندی می شوند و به انبار محصول حمل شده و به مدت 15 روز قرنطینه می شوند. پس از مدت زمان قرنطینه با منفی بودن جواب آزمایش به بازا عرضه می گردند.